De ceresamadine is een vrij actief en niet schuw vogeltje. Ze houden zich in alle lagen van de volière op en zijn ook regelmatig op de grond te vinden waar ze een deel van hun menu bij elkaar scharrelen.
De Ceresamadine komt oorspronkelijk uit Australië, hier leeft dit vogeltje nog steeds in het wild.
Ongeveer 11 centimeter.
Zowel het mannetje als het popje zijn overwegend bruin tot donkerbruin gekleurd, terwijl de onderzijde en de onderstaartdekveren vuilwit zijn. De borst en flanken zijn creme kleurig met daarop de voor dit vogeltje zo kenmerkende bruine golftekening die doorloopt tot op de stuitbevedering. De bovenstaartdekveren zijn, evenals de vleugeldekveren voorzien van een witte vlek. De wangbevedering bestaat uit zeer dicht tegen elkaar liggende streepjes. De snavel is zwart en de pootjes zijn vleeskleurig.
Integenstelling tot de pop heeft de man een purperrood voorhoofd en een zwarte keelvlek. Beide geslachten zijn hierdoor goed van elkaar te onderscheiden. Een ander geslachtsonderscheid is dat het mannetje een zacht en kort melodieus liedje ten gehore kan brengen. Iets waartoe het popje niet kan.
De ceresamadine is een sociaal en vreedzaam vogeltje die het zowel met elkaar als met andere vogels erg goed kunnen vinden. Al zijn ze niet altijd op zichzelf, andere vogels hebben hier absoluut geen last van.
De ceresamadine kan probleemloos gehouden worden in zowel een buiten als binnen worden gehouden. Beplanting word wel op prijs gesteld, maar is niet strikt noodzakelijk. Ze kunnen gemakkelijk buiten overleven in de winter wel is een goed geïsoleerd nachthok van belang.
U geeft als basisvoer een goed zaadmengsel voor tropische vogels, aangevuld met trosgierst en graszaden. Daarnaast lusten de vogels graag eens watbuffalowormen, stukjes appel of sinaasappel en in de kweekperiode eivoer en kleine insecten. Grit en maagkiezel horen altijd beschikbaar te zijn, zodat de vogels er naar behoefte van kunnen opnemen.
De mutatie, welke in opgetreden bij de ceresamadine noemt men isabel, naar de verschijningsvorm, welke lichte beigebruine kleuren toont, maar heeft geen relatie met de isabel / roodbruin verschningsvorm van de grasvink en lonchurasoorten. Een betere naam zou dan ook de bruinmutatie zijn. Gekozen is echter voor de naam isabel, naar het uitelijk van de vogel.
